Het ijs breken met… Josine!

In deze rubriek gaan we in gesprek met een Arktikaan om meer over en van elkaar te leren. Deze keer breken we het ijs met Josine. Josine is deze zomer lid geworden en nu al een bekend gezicht op de droogtrainingen. We spraken haar over het vinden van een nieuwe club mensen, over keuzestress in hobby’s en klunen op de markt.

Hoe ben je bij Arktika terecht gekomen?

Ik schaats al heel lang. Het was bij ons echt een gezinssport, we gingen elke week met zijn allen naar de ijsbaan in Haarlem. Mijn zus en ik hebben 11 jaar bij de jeugdgroep van Kras Sport (vergelijkbaar met Duosport) gezeten. Toen iedereen uit die groep vertrok vond ik het tijd om het schaatsen ook in Utrecht te hebben. Ik heb me toen aangemeld bij een van de  verenigingen die op De Vechtsebanen schaatst. Ik zocht ook vooral een club voor de gezelligheid en het samen schaatsen, maar vorig jaar was het natuurlijk heel individueel door corona. Toen ik alleen rondjes reed viel me op dat er veel jonge mensen rondreden in Arktika pakken. Ik heb dat toen opgezocht en gemaild: “Wat is Arktika en hoe kan ik erbij, want dat wil ik ook!”

En, bevalt het tot nu toe bij Arktika?

Zeker. Ik ben nu in de zomer vooral veel naar de droogtrainingen geweest. Ik heb in coronatijd zelf wel geprobeerd wat trainingen via Youtube te doen, maar dit is toch echt heel anders. Het is heel leuk om dit samen te doen: achteraf heb je overal spierpijn, maar je hebt het wel met elkaar gedaan en kan er ook samen over klagen. Het samen doen motiveert mij ook om elke week te komen en ik merk dat ik echt sterker begin te worden. Dat voelde ik de laatste jaren bij schaatsen ook wel, dat ik sterker werd naarmate ik ouder werd, en daar werd ik ook fanatieker van.

Ben jij fanatiek aangelegd?

Ik denk dat ik stiekem best competitief ben. Ik vind het vooral heel leuk om mezelf uit te dagen en te zien waar ik toe in staat ben. Ik haal op dit moment vooral de uitdaging uit skeeleren: ik heb al heel lang skeelers en ben zeker in coronatijd dat meer gaan doen. Op een gegeven moment kende ik de vaste rondjes wel en wilde ik weten hoe ver ik eigenlijk kon komen, dus ben ik naar mijn ouders (nabij Amsterdam, circa 50km) geskeelerd. Ik had mijn moeder ingeschakeld om me eventueel op te halen, maar ik was er voor ik het doorhad. Sindsdien ben ik onder andere in Den Bosch en Gouda geweest, waar ik moest klunen over de klinkers tussen de marktkramen om bij het station (voor de terugreis) te komen.  Ik merk dat ik veel bekijks trek, als skeeleraar in de stad in een schaatshouding, dat zien mensen niet heel vaak. Maar ik vind het niet erg om op te vallen, eigenlijk wel leuk om mijn eigen ding te hebben en anders te zijn.

Heb je naast skeeleren nog andere, al dan niet unieke, hobby’s?

Toevallig wel, ik zit namelijk al vier jaar bij een pop en jazz studentenkoor in Utrecht. Ik heb altijd zelf al gezongen en ook veel met mijn zusjes vroeger, en wel eens wat amateur musicals gedaan. Het leek me heel vet om samen te zingen met mensen die dat goed kunnen en die passie delen. Toen ik in Utrecht kwam studeren hoorde ik viavia van dit koor, wat heel ambitieus en energiek is en daar hou ik heel erg van. Ik moet helaas bijna afscheid nemen nu ik niet meer studeer, maar ik ben klaar om nog een jaar (na corona nu) vol te knallen.

Klinkt wel alsof je een druk jaar voor de boeg hebt?

Ja dat klopt wel. Ik heb zelfs ook nog een fiets gekocht, dus nog een hobby erbij. Ik ben wel benieuwd hoe alles naast elkaar gaat: sporten, zingen en werken, ik heb het tot nu toe nog niet gecombineerd. Wel heel leuk dat het straks hopelijk allemaal weer kan. Ik hou stiekem wel van een volle agenda, al moet ik wel ruimte houden om spontaan naar buiten te kunnen. Gelukkig heb ik een nieuw paar skeelers liggen dus dat moet goedkomen.

Bedankt voor het inkijkje in al je leuke hobby’s Josine! Wil je zelf met ons het ijs breken of ken je iemand met een goed verhaal? Laat het ons weten via