Het ijs breken met… Minou!

Het ijs breken met… Minou!

In deze rubriek gaan we in gesprek met een Arktikaan om meer over en van elkaar te leren. Deze keer breken we het ijs met Minou. Minou is al vanaf het begin bij Arktika en op elke gekke sportuitdaging te vinden. We spraken haar over grenspalen zoeken, uit je comfort zone gaan, en het oplossen van ziekenhuispuzzels.

Vertel, wat ga je allemaal voor geks doen deze zomer?

Ik begin in april met de Ronde van Vlaanderen, samen met Arktikalid Annelotte. We doen 144 km, dat is goed te doen, maar natuurlijk wel met wat hoogtemeters en kasseien. Dus daar ben ik al hard voor aan het trainen. En dan in juli met andere Arktikaan Mark ga ik de grenspalenklassieker fietsen. Dat is een tocht van Zeeland naar Limburg, langs de grens en dus zoveel mogelijk oude grenspalen. Die tocht  is 400-500 km, je moet zelf nog de route plannen namelijk. We gaan wel voor een beetje comfort, door het in twee dagen te doen en onderweg aan te schuiven op de camping voor een barbecue. Dat lijkt me heel leuk, om met zo’n heel stel fietsmalloten bij elkaar te zitten.

Dus je doet het vooral voor de gezelligheid?

Nou dat speelt wel een grote rol. Ik ben van mezelf wat introvert, maar ik hou heel erg van gezelligheid, zeker bij sporten. Dat is ook hoe ik begonnen ben met deze gekke sportevenementen: ik ben makkelijk te overtuigen voor mallotigheid. Eerst heb ik me door Mark laten overhalen om AMPA (fietsen van Amsterdam naar Parijs) te doen. Windkracht 5 tegen, maar we hebben het gehaald. En toen een halfjaar later een aantal vriendinnen naar de Weissensee ging kon ik ook niet achterblijven natuurlijk. En sindsdien moet ik af en toe uit mijn comfort zone.

Ga jij vaak uit je comfort zone?

Ja, ik probeer mezelf altijd wel uit te dagen. Als je zo’n zware uitdaging aangaat, ga je op een punt helemaal kapot. Je komt jezelf dan echt heel erg tegen. Maar als je daar doorheen weet te komen en dat overwint, dan is dat echt een top gevoel. En dat geeft ook weer ervaring en vertrouwen voor het overwinnen van andere obstakels die in het leven op je pad komen. Een belangrijke les die ik altijd meeneem uit sporten is dat je het nooit alleen hoeft te doen: tijdens die uitdagingen zijn er altijd mensen die je graag willen helpen. Ook daarom doe ik zoiets graag samen: je bent elkaars vangnet, dus er kan nooit iets echt misgaan. En in het dagelijks leven is dat net zo: je hebt vrienden om je heen nodig om elkaar verder te helpen. 

Zoek je uitdaging alleen binnen de sport of ook daarbuiten?

Ik doe dat zeker ook op werk. Ik heb tijdens mijn studie verpleegkunde stage gelopen in de Filipijnen. Dat was een hele andere ervaring: de zorg en middelen zijn daar zo anders dan hier. Dat was echt erg wennen, maar het was ook fijn om daar te kunnen helpen. Ik was daar alleen, maar had wel alles goed geregeld en was met een organisatie gegaan, dat voelde toen als mijn vangnet. Ik hou van het onbekende en de chaos, maar dan wel geregelde chaos. 

Je bent na je stage gaan werken in Nederland, hoe bevalt dat?

Ik vind mijn werk heel leuk. Het is nog steeds een  grote buiten-mijn-bubbel-ervaring: in het ziekenhuis komen alle soorten mensen binnen. Ik vind het heel interessant om te horen wat mensen denken en te leren hoe ze in elkaar zitten. Ik ben wel een beetje “menswijs” en leer graag over en van andere mensen, dus dat patiëntcontact vind ik heel waardevol. Daarnaast ben ik net van afdeling gewisseld, naar de spoedeisende hulp. Dat is ook weer een uitdaging: het werk is zo anders dan ik eerst deed. Je weet nooit wat voor een patiënt met welke klachten door de deur komt, en je moet heel snel reageren. Ik sta eigenlijk de hele dag puzzels op te lossen, heerlijk.

Bedankt voor het inkijkje in je werk en vrije tijd Minou, en veel succes met de sportavonturen! Wil je zelf met ons het ijs breken of ken je iemand met een goed verhaal? Laat het ons weten via